ჩვენ ბატონ მამიას გარკვეული მიზნით დავუკავშირდით: ვეძებდით ავტორს ნატახტარის ყოფილ ავტობუსის გაჩერებაზე მდებარე ცნობილი მოზაიკისა, რომელსაც თბილისი-ნატახტარის გზის რეკონსტრუქციის გამო განადგურება ემუქრება. ხანგრძლივმა ძიებამ მის სახელოსნომდე მიგვიყვანა…

…გულღია მასპინძელმა კიბით აგვიყვანა თბილისის ცენტრში მდებარე ძველი შენობის მეორე სართულზე, შემოგვიპატიჟა… და აღმოვჩნდით ხელოვნებისა და კულტურის ოაზისში.

უზარმაზარი ხის მაგიდა საღებავების კოხტად დაწყობილი ქილებით, ბევრის მომსწრე და მნახველი მოლბერტი, ყველგან წიგნები, წიგნები, წიგნები და – რაც მთავარია – ოსტატის არაჩვეულებრივი, დახვეწილი ნამუშევრები. ძლიერი შემოქმედებითი ენერგია ჩქეფდა და გადადიოდა პატარა ოთახის მთელ სივრცეში.

მე დამეუფლა ნოსტალგიის გრძნობა, თითქოს ბავშვობაში დავბრუნდი, დედაჩემის მეგობრების წრეში, იმ შემოქმედ ადამიანებთან, რომლებიც ოდესღაც ერთად იკრიბებოდნენ, რათა ემსჯელათ და ეკამათათ ხელოვნებასა და ლიტერატურაზე. რაოდენ სასიამოვნო იყო ეს!

და რაოდენ სასიამოვნოა იმის აღნიშვნა, რომ წარმომადგენელი „ძველი გვარდიისა“, იმ « ჭეშმარიტი ინტელიგენციისა », რომელებიც ქმნიდნენ ქართული კულტურის ისტორიას და რომლებიც, სამწუხაროდ, სულ უფრო და უფრო ცოტანი არიან, ჯანმრთელადაა და კვლავ შესწევს ძალა შექმნას ისეთივე შესაშური ენერგიით, როგორც მრავალი წლის წინ!

ამ მძლავრი შემოქმედებითი ღერძის განადგურება შეუძლებელია, მიუხედავად მრავალი უბედურებისა, რომელთა გადატანა მოუხდა ჩვენს ქვეყანას. მიუხედავად იმისა, რომ მათი ბევრი ნამუშევარი გაქრა, განადგურდა, დაიკარგა და დავიწყებას მიეცა: ჩვენი კულტურის შესანიშნავი წარმომადგენლები ცოცხლები არიან, ჯერ კიდევ შემოქმედებითი ენერგიით სავსენი, და მზად არიან შექმნან ახალი, შესანიშნავი ნამუშევრები.

ჩვენი საზოგადოება კი, თავის მხრივ, უბრალოდ, ვალდებულია იზრუნოს მათზე და შეუქმნას პირობები, რათა მათ შექმნან ახალი ნამუშევრები, რომლებიც შეავსებს ჩვენი კულტურის ოქროს ფონდს.

ქართული კულტურა ხომ ყველაზე დიდი, ყველაზე ურყევი, გაუხუნარი საგანძურია, რაც დღეს გაგვაჩნია.

მე ძალიან კმაყოფილი ვარ, რომ ბატონო მამია დათანხმდა ყოველმხრივ ჩართულიყო მოზაიკური პანოს გადარჩენაში, რომლის ავტორიც თავად არის. მის მიერ მოწოდებული ექსკლუზიური ინფორმაციის საფუძველზე ჩვენმა ფონდმა შეადგინა საჭირო დოკუმენტაცია, რომელიც გაეგზავნა საავტომობილო გზების დეპარტამენტს, რომლის ხელმძღვანელობითაც მიმდინარეობს თბილისი-ნატახტარის გზის რეკონსტრუქციისა და მოდერნიზაციის დაგეგმვა.

ჩვენ ძალიან დიდი იმედი გვაქვს, რომ ეს ორგანიზაცია გაგებით მოეკიდება ჩვენს გზავნილს, და უნიკალური მოზაიკური პანოები გადარჩება განადგურებას.